Masarap
magmahal, masarap umibig. Lalo’t sa panahong nagdadalaga o nagbibinata pa
lamang. Kilig at tamis ng pagmamahal ang umiiral ngunit hindi lahat ng nagiibigan
ay nagtatapos sa kasalan. Ito ay hindi kahulugan ng isang masayang katapusan.
“Hoy
Bong! Gumising ka na daw sabi ni mama!” pambungad na sigaw ng kuya ni Bong, sabay
hila ng unan sa may ulunan nito. “Mamaya na!” sagot ni bong habang hinihila pabalik
ang unan.
Pumasok
ang ina nila Bong sa kwarto at sinabing “magsi-gising na kayo at malelate na
kayo sa klase.”
Unang
bumangon si Bong at dali-daling naligo at nagmamadaling lumabas ng bahay.
“Hindi ka na ba kakain?” pahabol ng kanyang ina. “hindi na po!” sagot ni Bong
habang palabas ng gate.
Nakasalubong
ni Bong ang kanyang mga kabarkada pagpasok ng iskwelahan. “Pare, gimik tayo
mamaya sa may MCDO na tayo magkita-kita! Sagot ko.” Pagiimbita ng isang kaibigan
nya. “Sige pare sunod ako pagtapos ng klase ko.” Nagkamayan at nagpaalam na sa
isa’t isa ang magkakaibigan upang pumasok sa kanya-kanya nilang klase.
Matapos
ang klase ay nagmamadaling tumakbo si Bong palabas ng kanyang iskwelahan at
hingal asong dumating sa kanilang tagpuan. “Tagal mo pre!”, sabi ng kanyang
kaibigan. “Sorry pre tagal magpalabas ng prof namin e.”, sagot ni bong habang
hinahabol ang kanyang hininga.
Sabay-sabay
ng pumunta sa isang discuhan ang magkakaibigan. Isang Nakakabinging tugtog at nakakabulag
sa liwanag pagtumapat sa mga mata ang mga bolang nakasabit sa kisame sa isang
madilim na lugar ang bumungad sakanila. Hindi magkandarapa ang mga tao
kakasayaw sa isang maliit na lugar na iyon.
Habang
sila’y sumasayaw ay hindi sinasadyang mabangga ni Bong ang isang babaeng may
mahaba buhok, maliliit na mata at mapupulang labi ang bumungad sakanya. Si Bong
ay nakatitig lang sa babaeng iyon habang ang babae naman ay nagsosorry sakanya.
“Sorry!
Hindi ko sinasadya” sabi ng babae. “Ah… ok lang.”, Nauutal na sagot ni Bong.
Nakatitig
parin si Bong sa babaeng iyon habang papunta sa bar upang kumuha ng alak. Agad namang
sumunod ang kanyang mga kaibigan at siya’y kinantyawan. “Oy! Pare! Anong
nangyari?” “Ang ganda nun ah! Nakilala mo ba?” “Anong pangalan?”, sunud-sunod
na tanong ng kanyang mga kabarkada. “Hindi pare eh.”, sagot ni Bong. Ngunit
hindi parin natitinag ang pagtitig niya sa babaeng nakaupo sa kabilang mesa.
Tinuro
ng mga kaibigang kasama ng babae si Bong kaya’t tinignan din ng babae ito
pabalik. Hindi mapakali at pinipilit iwasan ng tingin ni Bong ang babaeng
kanyang nakabangga.
“Pare!
Pare! Palapit na sila dito.” Hindi na magkandaugaga si Bong sa sunud-sunod na
paglagok niya ng alak sa natutuyo’t niyang lalamunan.
Pagdating
ng babae kasama ang kanyang mga kaibigan sa kanyang harapan ay tinanong nya
kung bakit nakatingin si Bong sakanya. “Wa-wala naman. So-sorry.” Nanginginig
na sagot ni Bong. “Gusto niya sanang makipagkilala!”, gatong ng mga kaibigan ni
Bong. “Hindi! Hindi!”, pangontra naman ni Bong. Ngumiti lamang ang babae at
nagpakilala, “May, ako nga pala si May” habang nakangiti kay Bong. “Ah- Hi, ako
si Bong” habang pilit na inaabot ang naninigas niyang kamay sa babae.
Nagsalo
na ang dalawang grupo ng magkakaibigan sa isang lamesa habang nagkekwentuhan at
ang iba naman ay nagsasayawan.
Ilang
araw pa ang nakalipas ay nagsunud-sunod ang pagkikita nila Bong at May.
Pagkatapos ng klase ni Bong ay sinusundo niya si May at sabay silang kumakain
sa labas upang magkakilanlan pa ng maayos. Hindi nagtagal ay dumating ang
panahon na naging silang dalawa na.
Ilang
taon din ang nakalipas ay nakatapos na ng kolehiyo sa kursong Bachelor of Science
for Civil Engineering si Bong at nagrereview na lamang para board exam.
Taong
1992 ng May 24, noong sinurpresa siya ni May sa isang romantikong hapunan si Bong para sa kanyang kaarawan. Nagsindi
nag kandila si May sa isang lamesang may nakahandang bagong lutong ulam at
mainit na kanin, habang amoy na amoy ang halimuyak ng pulang rosas na nakakalat
sa pagpasok pa lamang ng pintuan hanggang sa kama.
Kumakatok
na sa pintuan si Bong at agad-agad na humaripas ng takbo si May upang
salubungin ito habang may dala dalang cake at lighter upang sindihan ang
kandila. Pagbukas ng pinto ay kumanta si May ng Happy Birthday at naglakihan
ang mga mata ni Bong sa gulat ng makita niya ang buong kwartong punong puno ng
bulaklak at pagkain sa lamesa. Pagtapos kumanta ay binati ni May si bong at
hinalikan. “Happy Birthday, para sayo lahat ito.”, bati ni May.
Kumain
na sila ng hapunan at masayang nagkekwentuhan habang umiinom ng wine.
Pagkatapos nilang kumain at uminom ng wine ay unti-unti ng naginit ang kanilang
mga katawan ng dahil na rin sa kadahilanang silang dalawa lamang doon sa silid
na kanilang tinutuluyan. Kaya’t unti-unti ng naglapit ang kanilang mga labi at
pinatay ang ilaw.
Makalipas
ang isang buwan ng malaman ni May na siya ay nagdadalang tao. Hindi niya alam
kung pano ito sasabihin sa kanyang mga magulang at kay Bong. KAya’t napagdesisyonan
niyang makipagkita kay Bong sa isang lugar malapit sa pinapasukan review center
ni Bong.
Naghintay
si May sa may isang kainan, tingin ng tingin sa kanyang paligid upang hanapin
si bong habang hinihimas ang kanyang tiyan. Dumating si Bong at tinanong si May
kung bakit biglaang gusto niyang makipagkita. “Bakit bigla kang nakipagkita?
May problema ba?”, tanong ni Bong kay May. “May gusto sana akong sabihin sayo.
Hindi ko na kasi alam kung anong gagawin ko.” Sagot ni May. “Ano yun?” wika ni
Bong. Gulat na gulat si Bong noong sinabi ni May na buntis siya. Hindi niya rin
alam kung ano ang kanyang gagawin dahil hindi ganun ka yaman ang pamilya ni
Bong at hirap na hirap na sila sa pagpapaaral kay Bong para sa kanyang
paghahanda sa palapit na board exam.
Walang-
wala sa sariling sinabi ni Bong sa kanyang ina na buntis si May at wala ng
nagawa ang kanilang mga magulang kundi tanggapin ito. Tumigil si Bong sa
pagrereview at nagtrabaho. Mas pinili niyang magtrabaho na upang makatulong na
agad sa kanilang pamilya at sa paghahanda sa bago niyang magiging pamilya kesa
ituloy ang pagkuha ng board exam.
Ngunit
dumating ang mga panahong halos araw-araw ng nagaaway sila May at Bong. Hindi
na sila nagkakaintindihan at minumura na ni May si Bong na hindi nagugustuhan
ng ina ni Bong.
Makalipas
ang kabuwanan ni May ay isinilang niyang ang isang babaeng sanggol na may
mapupulang labi at pisngi. Pinangalanan nila ang babaeng sanggol na Reggie Ann.
Ngunit sa paglabas ng bata ay hindi parin naayos ang pagsasamahan nila Bong.
Nagkaroon pa ng mas matitinding away at nadamay pa ang mga magulang ni Bong
dahil hindi na masikmura ng ina ni Bong ang pagaalipusta ni May sa kanyang
anak. Nalaman nilang kaya nagkaganun ay may iba na palang lalake si May.
Nasaktan ng lubusan si Bong na parang sinasaksak ang kanyang puso. Hindi niya
inaasahan na sa lahat ng sakripsyong ginawa niya para sa pamilya niya ay mauuwi
sa wala. Ibinigay niya ang lahat para sa kanyang asawa at kinalumutan ang
kanyang pangarap upang maitaguyod ang kanyang pamilya. Kaya’t ng dahil sa
pangyayaring ito ay agad silang naghiwalay ni May at naiwan ang babaeng sanggol
sa puder ng kanyang ama. Nagkaroon sila ng kasulatang hindi maaring kunin ni
May ang babaeng sanggol sa puder ng kanyang ama.
Umiiyak
habang binabasa ni May ang kasunduang ito at pilit na pinirmahan ang kasunduan
kabay ng pagpatak ng kanyang luha sa papel na iyon. Matapos nito ay pinuntahan niya ang kanyang
anak at inakap ng mahigpit. “Anak sorry. Sorry…”, ito na lamang ang huling salitang
bigibigkas niya bago siya umalis.
Kalinga ng kanyang lola
ang natamasa ng sanggol habang siya’y lumalaki. Pangunguli sa kanyang ina ang
namuo sa kanyang puso habang nagkakaisip ang sanggol.
Sampung
taon na ang nakalipas noong bumalik si May sa kanilang tahanan upang kunin ang
bata ngunit pinagbawalan siya ng ina ni Bong. Hindi rin sumangayon dito si Bong
ngunit hindi naman ganun katigas ang puso ni Bong upang ilayo ang kanyang anak
sa ina nito. Gayun pa may ramdam niya ang pangungulila ng kanyang anak sa
pagmamahal ng isang ina. Kaya’t pinagpasya nilang magkasundo at maging
magkaibigan na lamang para ika-bubuti ng paglaki ng kanilang anak. Hindi man
sila isang buong pamilya, ngunit maari nilang gampanan ang kanilang pagiging
isang magulang at pagiging gabay sa kanilang anak.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento